ظهری تابستانی است. خورشید بی‌دریغ می‌تابد و باد ملایمی می‌وزد. تیغه‌ی تیز چاقو پوست گریپ‌فروتی رسیده را می‌شکافد. هوا بلافاصله از بویی درخشان پر می‌شود؛ تلخ، خنک و کمی شیرین. عطری از زندگی و شادابی. Pompelmo برش می‌خورد. لبخند بر لب‌ها جاری می‌شود. لبخندی ناگهانی از دل روزمرگی. درست مانند شروع یک داستان بی‌نیاز از کلمات.

آغاز رایحه با انفجار گریپ‌فروت رقم می‌خورد؛ و نه یک گریپ‌فروت عادی، بلکه شفاف و براق، مثل قطرات نور. پرتقال تلخ و برگاموت به این مرکبات، تندی لذت بخشی می‌بخشند؛ عطری درخشان همچون رقص نور روی پوست میوه.

کمی بعد، بهارنارنج با حالتی نرم و گلی وارد می‌شود، حس پوستی تازه‌شسته شده و نسیمی بهاری را زنده می‌کند. همه چیز همچنان شفاف، روشن و بی‌گره پیش می‌رود. در نهایت، پایه‌ای بسیار تمیز و سبک با ردپایی ظریف از مشک و چوب سفید باقی می‌ماند. رایحه‌ای که در هوا معلق مانده و هیچ‌گاه سنگین یا گرم نمی‌شود…